ภาวะไม่ทนต่อแลคโตสเป็นภาวะที่ส่งผลกระทบต่อคนจำนวนมาก แต่สามารถจัดการได้และแม้แต่เปลี่ยนกลับได้ด้วยวิธีการปกครองและการรับประทานอาหารที่เหมาะสม

แลคโตสเป็นไดแซ็กคาไรด์หรือน้ำตาลที่ประกอบด้วยกลูโคสและกาแล็กโทส พบในนมจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น วัว แพะ แกะ กระบือ อูฐ และมนุษย์ ปริมาณแลคโตสมีตั้งแต่ 2% ถึง 8% ในนมเหลว ขึ้นอยู่กับแหล่งที่มา ตามฐานข้อมูลอาหารของกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกา นมวัวไขมันเต็มส่วนมีแลคโตสระหว่าง 11.3 และ 12 กรัมต่อหนึ่งหน่วยบริโภค (มากถึง 5%) โดยมีปริมาณสูงกว่าเล็กน้อยในนมไขมันต่ำ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นมแพะมีแลคโตสน้อยกว่าตั้งแต่10 กรัมถึง 11.5 กรัมต่อถ้วย (มากถึง 4.6%) นมอูฐซึ่งไม่มีจำหน่ายทั่วไปแต่กำลังได้รับความนิยม มีแลคโตสน้อยที่สุดต่อถ้วย – ประมาณ 10 กรัม (4%)

แพ้แลคโตสคืออะไร?

การแพ้แลคโตสคือความสามารถในการสลายแลคโตสในระบบทางเดินอาหารลดลง เนื่องจากการขาดเอนไซม์แลคเตส หากคุณกินหรือดื่มแลคโตสแต่มีแลคเตสในลำไส้เล็กน้อยเกินไป แลคโตสที่ไม่ผ่านการย่อยบางส่วนจะเดินทางไปยังลำไส้ใหญ่ของคุณ ซึ่งจะถูกหมักโดยแบคทีเรีย อาการต่างๆ เช่น ปวดท้อง ท้องอืด มีแก๊ส เป็นตะคริว และ/หรือท้องร่วง จะเกิดตามมาตั้งแต่ 30 นาทีถึงสองชั่วโมงหลังการกลืนกิน ความรุนแรงของอาการและเกณฑ์การทนต่อแลคโตสนั้นผันแปรอย่างมากในแต่ละคน

การแพ้แลคโตสมีสามประเภทหลัก: แต่กำเนิด หลักและทุติยภูมิ การขาดแลคเตสอาจเกิดขึ้นน้อยมากตั้งแต่แรกเกิด (แต่กำเนิด) แต่โดยมากมักจะค่อยๆ พัฒนาเมื่อเวลาผ่านไปในระหว่างกระบวนการชรา (ระยะแรก) หรือเกิดขึ้นเองหลังจากเจ็บป่วยหรือติดเชื้อ (ระยะที่สอง) การขาดแลคเตสและ/หรือการแพ้แลคโตสอาจเป็นสภาวะชั่วคราวในขณะที่ร่างกายรักษา หรืออาจคงอยู่ตลอดไป

การแพ้แลค โตสแตกต่างจากการแพ้นม การแพ้แลคโตสคือการดูดซึมน้ำตาลหนึ่งชนิดหรือมากกว่านั้นผิดปกติ ในขณะที่การแพ้เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาทางภูมิคุ้มกันต่อแอนติเจนหรือโปรตีนที่กินเข้าไปในร่างกายอย่างน้อยหนึ่งชนิด การแพ้นมเป็นภาวะทางการแพทย์ที่อันตราย ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดภาวะภูมิแพ้และอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้หลังจากได้รับสาร การแพ้แลคโตสแม้จะรู้สึกไม่สบายตัวและเจ็บปวดในบางครั้ง ก็ไม่ได้ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพในทันทีเช่นเดียวกัน

การแพ้แลคโตสพบได้บ่อยแค่ไหน?

แลคโตสเป็นภาวะการแพ้ที่พบได้บ่อยที่สุดทั่วโลก ซึ่งส่งผลกระทบต่อกว่า 65% ของประชากรโลก หรือมากกว่าห้าพันล้านคน ผู้ที่มีเชื้อสายเอเชียตะวันออก แอฟริกัน ยิว กรีก อาหรับ และอิตาลี มีอัตราการแพ้แลคโตส สูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด

อะไรทำให้คนอ่อนแอมากขึ้น?

ปัจจัยเสี่ยงในการเกิดภาวะย่อยแลคโตส ได้แก่ เชื้อชาติ อายุที่มากขึ้น ประวัติครอบครัวที่ใกล้ชิด ความเสียหายต่อลำไส้เล็กจากการบาดเจ็บหรือโรค การรักษามะเร็งบางชนิด และการหลีกเลี่ยงนมเป็นเวลานาน

การวินิจฉัย

ภาวะไม่ทนต่อแลคโตสได้รับการวินิจฉัยโดยทั่วไปที่สำนักงานแพทย์ของคุณโดยหนึ่งในสองวิธีหลัก: การทดสอบความทนทานต่อแลคโตสหรือการทดสอบลมหายใจด้วยไฮโดรเจน

การทดสอบความทนทานจะวัดระดับน้ำตาลในเลือด 2 ชั่วโมงหลังจากที่คุณบริโภคแลคโตสในปริมาณที่กำหนด การเพิ่มขึ้นของกลูโคสไม่เพียงพอหมายความว่าคุณย่อยอาหารได้ไม่ดี ดังนั้นจึงไม่ดูดซึมแลคโตส

การทดสอบไฮโดรเจนจะวัดระดับก๊าซในลมหายใจของคุณในช่วงเวลา 2-3 ชั่วโมง ไฮโดรเจนมากเกินไปหมายความว่าคุณย่อยและดูดซึมแลคโตสได้ไม่ดีพอ

การรักษา

การรักษาภาวะย่อยแลคโตสที่แนะนำ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงอาหาร อาหารเสริม และ/หรือการจัดการกับสภาวะสุขภาพพื้นฐานใดๆ

อาหารเพื่อลด

เพื่อรักษาสุขภาพของลำไส้ของคุณ และหลีกเลี่ยงการอักเสบเรื้อรังและ/หรือการพัฒนาของโรคลำไส้รั่วต้องจัดการการแพ้แลคโตส อาหารที่มีแลคโตสสูงจะต้องลดลงหรือแม้แต่หลีกเลี่ยง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการของคุณ

อาหารที่มีแลคโตสสูงได้แก่:

• นมเหลวจากวัว แกะ และควาย
• นมผงแห้งไม่มีไขมัน.
• นมข้นและระเหย
• ซอฟต์ชีส เช่น ริคอตต้า ครีม และคอทเทจชีส
• ไอศครีม.
• ครีมหนัก
• ครีมเปรี้ยว

อาหารที่คุณอาจทนได้

อาหารบางชนิดมีแลคโตสต่ำกว่าหรือมีแบคทีเรียที่ช่วยย่อยแลคโตสล่วงหน้าให้คุณ อาหารที่มักทนเหล่านี้ได้แก่:

• ชีสแข็งเช่น Parmesan, Cheddar และ Swiss
• เฟต้าชีส.
• โยเกิร์ต.
• เนย.
• นมอูฐ (เนื่องจากระดับแลคโตสต่ำ นมอูฐอาจเป็นทางเลือกของนมที่มีประโยชน์ มีโอกาสเกิดอาการทางเดินอาหารน้อยกว่าและอาจเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยสำหรับผู้ที่แพ้นม)

อาหารเสริม

คุณสามารถเสริมความสามารถในการทนต่อแลคโตสได้โดยการเสริมอาหารของคุณด้วยอาหารเสริมที่มีแลคเตสก่อนมื้ออาหาร อาหารเสริมเหล่านี้มาในรูปแบบผง แคปซูล ยาเม็ดหรือของเหลว นอกจากนี้ยังมีนมปราศจากแลคโตสวางจำหน่ายอยู่ทั่วไป

แพ้แลคโตส – หรืออย่างอื่น?

หากคุณได้รับการวินิจฉัยว่าแพ้แลคโตสและได้ลดปริมาณแลคโตสของคุณลง แต่กำลังประสบกับปัญหาที่จำกัด คุณอาจต้องได้รับการประเมินทางการแพทย์เพิ่มเติมเพื่อแยกแยะสภาวะการย่อยอาหารอื่นๆ โรค celiac, การเจริญเติบโตของแบคทีเรียในลำไส้เล็ก (SIBO), อาการลำไส้แปรปรวน (IBS) และโรคลำไส้อักเสบ (IBD) มักจะอยู่ร่วมกับการขาดแลคเตสและการแพ้แลคโตส และอาจต้องได้รับการดูแลรักษาทางการแพทย์เพื่อช่วยให้คุณรู้สึกดีที่สุด

• คลาสสปินของบริสตอล พาร์กินสัน ช่วยเหลืออาการของผู้คน
• ภาวะสมองเสื่อม: เครื่องมือตรวจสมองมุ่งลดความเสี่ยงทุกวัย

เคล็ดลับอื่น ๆ ในการจัดการการแพ้

นอกจากการลดปริมาณแลคโตสและการเสริมแลคเตสแล้ว กลยุทธ์อื่นๆ ยังอาจช่วยให้คุณจัดการและ/หรือลดระดับการแพ้แลคโตสของคุณได้

• พิจารณาการใช้โปรไบโอติกที่มีแบคทีเรียในลำไส้ที่ผลิตแลคเตสที่ดีต่อสุขภาพLactobacillus และ Bifidobacteriumและยังคงรวมอาหารที่มีแลคโตสที่คุณทนได้เพื่อเพิ่มการมีอยู่ของพวกมันในอาหารของคุณ
• กินอาหารที่มีแลคโตสเป็นส่วนเล็กๆ กระจายไปตลอดทั้งวัน แทนที่จะกินปริมาณมากๆ ในคราวเดียว
• เพิ่มการบริโภคนมของคุณทีละน้อยในช่วงหลายสัปดาห์หรือหลายเดือน เพื่อพยายามเพิ่มการผลิตแลคเตสและความอดทน
• ปรับปรุงอาการอักเสบเรื้อรังด้วยการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ จัดลำดับความสำคัญของการนอนหลับที่มีคุณภาพ รับประทานผักและอาหารที่อุดมด้วยโอเมก้า 3 และจัดการกับโรคหรืออาการต่างๆ ที่คุณอาจมี

การแพ้แลคโตสนั้นแพร่หลายไปทั่วโลก การรับประทานและดื่มอาหารที่มีแลคโตสต่ำ และ/หรือการเสริมด้วยเอนไซม์แลคเตส รวมถึงวิธีการอื่นๆ สามารถช่วยให้อาการดีขึ้นได้อย่างมาก

---

ติดตามเนื้อหาดีๆ น่าอ่านได้ที่ hotelsayonara.net อัพเดตทุกสัปดาห์